لمس کنید
باتمان
بافندگی روی پارچه
بافندگی یکی از مهم‌ترین صنایع دستی سنتی در باتمان و منطقه آن است. در دوره‌ای که کارخانه‌های نساجی هنوز توسعه نیافته بودند، مردمی که در غارهای درون قلعه در ناحیه حصن کیفا زندگی می‌کردند، پارچه‌های شفافی را که امروزه به آن «شیله بزی (şile bezi)» می‌گویند روی کارگاه‌های بافندگی دستی خود می‌بافتند. تا حدود ۷۰ سال پیش، این کسب‌وکار بافندگی و صنایع دستی توسط مردم حصن کیفا در بیش از ۳۰۰ دستگاه بافندگی انجام می‌شد و در اختیار مردم قرار می‌گرفت. امروزه تنها حدود ۵ یا ۶ استاد در حصن کیفا به این هنر دستی مشغول هستند. سوزن‌دوزی، توری، گل‌دوزی روی بوم، بافتن جوراب‌های پشمی، پیراهن کش و بافتنی‌های مشابه هنوز بسیار رایج‌اند و توسط زنان باتمان در خانه‌ها انجام می‌شوند. بافندگی در باتمان به صنعت اصلی تبدیل شده است. فرش و قالیچه‌های بافته‌شده در داخل و خارج از کشور عرضه و فروخته می‌شوند.
عروسک‌های دست‌ساز
این صنعت یکی از قدیمی‌ترین صنایع دستی در بسیاری از مناطق جهان است که در آن از مواد باقیمانده برای ساخت اسباب‌بازی کودکان استفاده می‌شود. هنر عروسک‌های دست‌ساز که بخشی از تاریخ طولانی بشر در زمانی است که فناوری توسعه نیافته بود و مواد با دست تولید می‌شد، جایگاه مهمی در فرهنگ‌ها دارد. این عنصر فولکلوریک امروزه وظیفه مشخصی برای ترویج فرهنگ عامیانه دارد. هنر عروسک‌سازی به‌طرز ماهرانه‌ای در باتمان انجام می‌شود و یکی از صنایع دستی شاخص این شهر است.
تلکاری (ملیله‌کاری)
تلکاری از به هم وصل کردن مفتول‌های نازک نقره ایجاد می‌شود. برای تلکاری، قطعات نازک و گوی‌های ریز از مفتول‌ها یا صفحات طلا یا نقره با ابزارهای مخصوص برای ایجاد یک قطعه زینتی بریده می‌شوند. همین آثار را می‌توان از طریق به هم پیچاندن یک یا چند مفتول با ضخامت یکسان به دست آورد. تلکاری هنری است که تماماً با دست انجام می‌شود. برای این منظور، مفتول‌ها به هم تابیده می‌شوند تا شکل‌های بیضوی یا دایره‌ای یا اشکال دیگر ایجاد شوند. هنر تلکاری به ۳۰۰۰ سال قبل از میلاد برمی‌گردد و در خاورمیانه به وجود آمده است. این هنر در مناطق گسترده و مختلفی کاربرد دارد. تلکاری یک هنر پرداخت نقره متعلق به منطقه ماردین است که به استان‌های مجاور گسترش یافته است. امروزه باتمان یکی از این استان‌هاست. در طول تاریخ، هنر تلکاری مختص منطقه جنوب شرقی شد.
هنر کنده‌کاری روی چوب
برای اینکه چوب در دستان استاد بدل به آثار گوناگون شود، کار طولانی و پرزحمتی لازم است. مهم‌ترین ابزار در ساخت قفس پرنده اره مویی است. کار با اره مویی نیاز به حوصله و دقت زیادی دارد. کوچک‌ترین اشتباه جبران‌ناپذیر است. بنابراین عشق و علاقه و البته انتخاب صحیح تکه چوب شرط لازم در این هنر است. به‌طور کلی باید چوب محکم و قابل پرداختی انتخاب شود.
برای این کار عمدتاً از چوب درخت گردو، راش و چوب ماهون استفاده می‌شود. چوب در کوره خشک می‌شود و سپس با کشیدن نقوش مناسب روی آن، فرآوری و پرداخت می‌شود. ساخت قفس پرنده ممکن است روزها یا حتی هفته‌ها طول بکشد. «سوخته‌نگاری یا سوخته‌نگار»، هنر تزیین یک تکه چوب از طریق به کار بردن علائم سوزاندن با قلم فلزی داغ بر روی چوب، یا «هنر کدو» که در دسته‌بندی جداگانه‌ای قابل ارزیابی است، هنرهای مختلف صنایع دستی جهت ساخت تزیینات برای منازل و کسب‌وکارها از زمان‌های قدیم هستند.
